شور و حال عید امسال و مدل زندگی مون در این روزها، با سالهای قبل خیلی فرق داره. سالی گذروندیم که همه جور بلایی درونش داشته. حوادث و اتفاقات ماورا زندگی مون خوب نبوده و هنوز هم نامهربونی هاش ادامه داره.در سالی که گذشت همه کلی اتفاق های خوب و بیشتر بد به میزان های متفاوت تجربه کردیم ولی هنوز زنده ایم و تا این مرحله دوام آوردیم.
امروز که داشتم اتفاقات سال 98 خودم رو مرور میکردم دیدم تنها چیزی که هنوز میشه روی اون حساب باز کرد درکنار هم بودن،رفاقت و دوستی ها و قدرشناسی هست که وجود داره. پس به عنوان یه فرد کوچکی از جامعه چند تا خواهش برای سال جدید دارم:
قدردان هم باشیم و نمک نشناسی را از خودمان دور کنیم.یک رنگ باشیم و از نقش بازی کردن بپرهیزیم.
خوبی کنیم اونم بی توقع. به یکدیگر از ته قلب کمک کنیم تا انرژی مثبت بگیریم.
چاپلوسی و تملق را کنار گذاشته تا وجود واقعی مان را پیدا کنیم. در حق یکدیگه ظلم نکنیم چون تعداد ظالمین ناشناس که در کنترل ما نیستند زیاده. بیشتر ببخشیم و روابطمون تقویت کنیم. توقعاتمون از دیگران بیاریم پایین تا آرامش بیشتری داشته باشیم.خودمون رو بالا و ارجح تر از دیگران نبینیم تا ناخواسته باری به دیگران تحمیل نشود. و اما در خصوص تبریک سال نو، حقیقتا خیلی اعتقادی به تاریخ خاص برای شاد بودن، هدیه دادن و امثال اون نداشته چون باور دارم انسانها اگه دلشون خوش باشه میتونند در هر تاریخی عید را به همدیگه هدیه بدهند.پس بکوشیم شرایطی برای هم ایجاد کنیم که بتونیم هر تاریخی عید رو به هم هدیه بدیم. امیدوارم با انرژی های مثبتی که به هم میدیم از شر #كرونا خلاص بشیم و بریم مرحله بعد. سلامت باشید و پیروز. در آخرم اگه در سال 98 موجبات آزرده خاطری هر کدام از عزیزان شدم به بزرگواری خودتون ببخشید.
