اين روزها همه شاهد قطعي هاي زياد و طولاني مدت آب در شهر شيراز هستيم.اولين چيزي كه به محض عدم وجود جريان آب در خانه يا محل كار به ذهنمون ميرسه اينه كه با وجود بارندگي ها و سيل هاي وحشتناكي كه داشتيم چرا امسال بيش از هر سال داريم قطعي آب رو به چشم ميبينيم؟ از اونجاييكه معمولا خيلي از ماها عادت كرده ايم بدون توجه به اهميت داشتن علم و اطلاع در خصوص اون موضوع،درباره همه چيز اعلام نظر ميكنيم، سريع ميگيم واقعا مسولين امر ،توان مديريت منابع نداشته اند و… ميندازيمش گردن دولت. اما بيايم يه كم واقع بينانه فكر كنيم.
چند نفر از ما در زندگي هاي خودمون داراي برنامه، هدف و دورنما هستيم ؟
وقتي بعد از سالها خشكسالي ،يهو شاهد يه بارندگي و وفور نعمت آب شديم ولي هيچ برنامه و پلني براي استفاده بهينه از اون نداشتيم، طبيعتا با سالهاي خشكسالي هم تفاوتي كه نداشته هيچ، بدتر از اون ،حسرت از دست دادن اين فرصت طلايي هم بيشتر آزارمون ميده.
همين امروز فرض كنيم يه شرايط كاري، مالي و هرگونه وفور نعمتي كه خيلي خوشايند هست برامون رخ بده ولي ندونيم چيكارش كنيم. پس ما هم مثل اون سيل منابع و شرايط خوب پسش آمده رو از دست خواهيم داد.
پس سعي كنيم هميشه يه گام جلوتر فكر كنيم و برنامه كوتاه مدت و ميان مدت و بلندمدتي براي خودمون بر اساس ميزان بارندگي هاي مختلف براي خودمون ترسيم كنيم.
انشالله سال جاري، سالي سرشار از بارندگي و سيل براي ههمون باشه?
